Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Συνάδελφοι, Συναδέλφισσες,

Οι τραπεζίτες θωρακίζουν τα κέρδη τους

Η κυβέρνηση τους παρέχει το θεσμικό- νομικό οπλοστάσιο.

Η συνδικαλιστική ηγεσία στρώνει το έδαφος.

Από τη μια η εργοδοσία της Γενικής Τράπεζας απαιτεί με εξώδικο την υπογραφή Επιχειρησιακής σύμβασης με ‘’μείωση μισθών και επιδομάτων σε ποσοστό 10%’’

Βάζει σε εφαρμογή τον επαίσχυντο νόμο της κυβέρνησης που καταργεί ΣΣΕ και ανοίγει το δρόμο για μειώσεις μισθών και στον ιδιωτικό τομέα.

Από την άλλη η ηγεσία του σωματείου που πρόσκειται στην ΔΑΚΕ απαντά με εξώδικο και καλεί σε ‘’ διάλογο για την αναζήτηση αναπτυξιακών πολιτικών της τράπεζας’’, η δε ΠΑΣΚΕ προτείνει να απευθυνθούν στην ΟΤΟΕ.

Καμιά αναμονή ,καμιά εμπιστοσύνη δεν πρέπει να δείξουν οι εργαζόμενοι.

Ας σκεφτούν και ας βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα.

Από πού αντλεί το θράσος η εργοδοσία της Γενικής να προχωράει σε αυτήν την κίνηση πέρα από τις χρόνιες παραβιάσεις του οργανισμού, εξοντωτικές μεταθέσεις με τη διάλυση οικογενειών, αν όχι από τη στάση υποταγής και συναίνεσης της ηγεσίας του συλλόγου;

Ποιούς εξυπηρετεί η στάση της ΟΤΟΕ , να μη διεκδικεί ΣΣΕ , να καλεί την κυβέρνηση που ήδη έχει νομοθετήσει ‘’να μην παραβιάσει το Σύνταγμα’’, να αναζητεί τον’’ κοινωνικό ρόλο του τραπεζικού συστήματος στην ανάπτυξη’’, αν όχι τους τραπεζίτες και την κυβέρνηση που ανενόχλητοι υλοποιούν τους στόχους τους.

Τι αποδεικνύει το γεγονός της μείωσης των αποδοχών στην ΑΤΕ κατά 10%,της ενημέρωσης στην ΕΤΕ για την ίδια μείωση αν όχι το ενιαίο και σταθερό σχέδιο των τραπεζιτών για μείωση του κόστους εργασίας.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Οι αντιθέσεις και διαφοροποιήσεις των τραπεζών δεν αλλάζουν την απόλυτη συμφωνία των τραπεζιτών και των μονοπωλίων για το πώς θα φτηνύνει η εργατική δύναμη, πως θα αυξηθεί η εκμετάλλευση των εργαζομένων, όρος απαράβατος για τη θωράκιση της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας.

Η γραμμή της ανταγωνιστικότητας ισοπεδώνει μισθούς, εργασία, συντάξεις, δημόσιες υπηρεσίες, κοινωνικά αγαθά, αυξάνει τους φόρους για τους εργαζόμενους και τους μειώνει για τα μονοπώλια .

Η ανταγωνιστικότητα εσωτερική και εξωτερική είναι το κριτήριο των τραπεζιτών για να προχωρήσουν σε συγχωνεύσεις, εξαγορές ή κλείσιμο που θα συνοδευτούν με απολύσεις στον κλάδο.

Αυτή η γραμμή είναι η στρατηγική της ΕΕ και των κομμάτων που την υπηρετούν, για αυτήν την ανάπτυξη κόπτονται.

Σε αυτή τη γραμμή υποκλίνονται και οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού σε πλήρη σύμπνοια ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΔΙΚΤΥΟ και μερικοί που αρέσκονται να αυτοαποκαλούνται ‘’ανεξάρτητοι’’

Είναι ψέμα ότι τα μέτρα είναι ‘’αναγκαίο κακό’’ λόγω χρέους και ελλειμμάτων.

Οι τράπεζες και σε περίοδο ανάπτυξης και σε περίοδο κρίσης διατηρούν υψηλή κερδοφορία και συσσώρευση κεφαλαίων . Συνεχώς ενισχύονται με πακέτα δισεκατομμυρίων από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ .

Οι εργαζόμενοι δεν ευθύνονται για την κρίση. Είναι αποτέλεσμα του δικού τους μοντέλου ανάπτυξης, της καπιταλιστικής οικονομίας.

Καμία θυσία λοιπόν για αυτούς που κλέβουν τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι .

Στη σύνοδο κορυφής αποφασίστηκαν νέα σκληρά μέτρα κατά των εργαζομένων προκειμένου να διασφαλιστούν τα κέρδη μιας χούφτας τραπεζιτών και επιχειρηματιών.

Αυτός είναι ο δικός τους μονόδρομος.

Καλούμε τους εργαζόμενους στις τράπεζες να ξεπεράσουν την απογοήτευση, το φόβο, τις αυταπάτες για ατομικές λύσεις, τη λογική του μικρότερου κακού.

Η επίθεση δεν αντιμετωπίζεται κατά τράπεζα. Είναι ενιαία , αφορά το σύνολο της εργατικής τάξης. ¨Άλλωστε οι τραπεζοϋπάλληλοι βιώνουν κάθε μέρα την απόγνωση των οικογενειών των συναλλασσομένων που καλούνται να διαλέξουν ανάμεσα στη δόση του δανείου και στο γάλα του παιδιού τους.

Μπορούμε να ορθώσουμε ανάστημα, να βάλουμε εμπόδια , να ανατρέψουμε τη βαρβαρότητα.

Να ξεπεράσουμε τις συνδικαλιστικές ηγεσίες του κλάδου και των επιχειρησιακών σωματείων. Είναι εχθρικός και επικίνδυνος ο ρόλος τους για τους εργαζόμενους.

Να ισχυροποιήσουμε το ΠΑΜΕ παντού.

Η απάντηση πρέπει να είναι ενιαία όπως και η επίθεση

Συμμαχία με τους αγρότες, αυτοαπασχολουμένους , λαϊκά νοικοκυριά.

ΑΠΕΡΓΙΑ στον κλάδο Κλιμάκωση και συντονισμός με την εργατική τάξη.

ΚΑΜΙΑ ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΜΙΣΘΩΝ

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΣΣΕ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ


Από τη Διοίκηση

Μάρτιος 2011


ΛΑΪΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ - ΤΡΑΠΕΖΟΫΠΑΛΛΗΛΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΟΙ

Λαϊκή συμμαχία – Τραπεζοϋπάλληλοι και συναλλασσόμενοι

Εμείς, οι εργαζόμενοι στον κλάδο του χρηματοπιστωτικού συστήματος, είμαστε μέρος του συνόλου των εργαζομένων αυτής της χώρας και εισπράττουμε κι εμείς, όπως όλοι, τις συνέπειες της αντιλαϊκής επίθεσης που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση, τα κόμματα που τη στηρίζουν και η ΕΕ.

Οι τραπεζίτες μειώνουν το «λειτουργικό κόστος», με απολύσεις, μειώσεις μισθών, κατάργηση επιδομάτων, ελαστικοποίηση του ωραρίου, για να εξασφαλίσουν μεγαλύτερα κέρδη. Δεν τους ενδιαφέρει αν φέρνουν σε απελπισία τους εργαζόμενους, αλλά και τον κόσμο, που δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί όπως πρέπει και αναγκάζεται να περιμένει 2 και 3 ώρες για να πάρει τη σύνταξή του, να πληρώσει κάποιο λογαριασμό, να πληρώσει τα τέλη κυκλοφορίας, την περαίωση, το νοίκι, να εισπράξει το επίδομα ανεργίας κλπ.

Την ίδια ώρα που οι τραπεζίτες ληστεύουν τα λαϊκά στρώματα με τη «νόμιμη τοκογλυφία», το κράτος τους δίνει πακέτο εγγυήσεων 55 δις και η ΕΕ 60 δις. Εν τω μεταξύ, τα κέρδη τους ξεπέρασαν τα 5,7 δις. Να πού πηγαίνουν τα λεφτά. Ποιός χάνει και ποιος κερδίζει.
Οι εργαζόμενοι στις τράπεζες ερχόμαστε κάθε μέρα αντιμέτωποι με την ανθρώπινη απόγνωση. Απελπισμένοι άνθρωποι, που λόγω της αδυναμίας τους να αποπληρώσουν τα δάνειά τους, κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους (αφού δεν υπάρχει πολιτική στέγασης), δεν μπορούν να πληρώσουν το νοσοκομείο στο οποίο έχουν τον άνθρωπό τους (γιατί δεν υπάρχει δημόσια και δωρεάν υγεία), δεν μπορούν να πληρώσουν το φροντιστήριο των παιδιών τους (γιατί δεν υπάρχει δημόσια και δωρεάν παιδεία). Όλοι αυτοί, δεν είναι «τζαμπατζήδες». Σε άλλους μειώθηκε ο μισθός, άλλοι απολύθηκαν, άλλοι έκλεισαν τα μαγαζιά τους, άλλοι πούλησαν τη σοδειά τους κάτω από το κόστος. Έρχονται καθημερινά, παρακαλώντας για μια παράταση ή ένα νέο δανεισμό, ισοπεδώνοντας την αξιοπρέπειά τους και την περηφάνια τους, για να εισπράξουν είτε την άρνηση είτε μια ληστρική ρύθμιση, που απλώς θα παρατείνει την αγωνία τους.

ΔΕΝ ΤΟ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ. ΔΕΝ ΜΑΣ ΞΕΓΕΛΑΝΕ, ΟΤΑΝ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΕΠΙΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΟΙΚΑ. ΟΥΤΕ ΟΤΑΝ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΟΤΙ «ΘΥΣΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ».

Το μέτρα δεν έχουν εθνικό χαρακτήρα, είναι πανευρωπαϊκά. Ο στόχος τους είναι να πέσουν όσο το δυνατό πιο χαμηλά τα μεροκάματα, να αυξηθεί ο χρόνος εργασίας, δηλ. να αυξηθεί η εκμετάλλευση. Άρα να αυξηθούν και τα κέρδη τους, και να μπορούν να ανταγωνίζονται οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι τράπεζες της Ευρώπης είτε μεταξύ τους, είτε την αναδυόμενη αγορά της Κίνας, είτε της Ινδίας, είτε όποια άλλη αγορά βρεθεί μπροστά τους.

Μας λένε: Οι απεργίες αυξάνουν τα ελλείμματα, υπονομεύουν την οικονομία.

ΨΕΜΑΤΑ. Η οικονομία δεν είναι ουδέτερη, ούτε ωφέλιμη για όλους. Αυτό που λένε είναι ότι με την απεργία υπονομεύονται τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών. Προσπαθούν να αποσπάσουν τη συναίνεσή μας, να μας κάνουν να μην αντιδρούμε και να τα δεχόμαστε όλα σαν να είναι «θέλημα Θεού».

Εμείς απαντάμε: ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΙΡΑΙΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ. ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ, ΠΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΦΟΡΟΑΠΑΛΛΑΓΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΔΟΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ, ΤΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ, ΤΟΥΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΡΑΤΙΚΑ ΧΡΕΗ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΖΗΤΟΥΝ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ.

Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα δεν ευθύνονται για την κρίση. Αντίθετα είναι οι παραγωγοί του πλούτου και έχουν το απόλυτο δικαίωμα να τον απολαμβάνουν.


Μας λένε: Οι απεργίες δεν έχουν αποτέλεσμα, ταλαιπωρούν τους πολίτες.
Εμείς απαντάμε: Αυτή η λογική μας οδηγεί στην εγκατάλειψη της διεκδίκησης του δίκιου μας. Και το δίκιο είναι των πολλών, αυτών που παράγουν, που μοχθούν κάθε μέρα, είτε είναι στο γκισέ μιας τράπεζας, είτε οδηγώντας ένα λεωφορείο, είτε σκάβοντας το χώμα για να σπείρουν καλαμπόκι, είτε στο γιαπί, είτε στο εργοστάσιο, είτε στην έδρα του σχολείου, παντού. Είναι το δίκιο αυτών που δούλεψαν μια ζωή, για να παίρνουν σήμερα μια σύνταξη πείνας, να ταλαιπωρούνται στις ουρές για να πάρουν τα φάρμακά τους, να μην μπορούν να κάνουν ένα δώρο στα εγγόνια τους. Προσπαθούν να στρέψουν τη μια κοινωνική ομάδα απέναντι στην άλλη, γιατί αναγνω-ρίζουν και φοβούνται τη δύναμη των εργαζομένων, όταν ενωθούν στη βάση των συμφερόντων της τάξης τους.

Είτε είμαστε εργαζόμενοι στην τράπεζα, είτε είμαστε πελάτες, πρέπει να είναι ξεκάθαρο σε όλους μας: ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΥΜΜΑΧΟΙ – ΟΧΙ ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ. Οι εργαζόμενοι στις τράπεζες δεν είναι τραπεζίτες. Σας καλούμε όλους, εργαζόμενους, αυτοαπασχολούμενους, άνεργους, φοιτητές, συνταξιούχους, αγρότες, να φτιάξουμε ένα συμπαγές μέτωπο, να γίνουμε ένας αδιαπέραστος τοίχος, που όλοι αυτοί θα σπάνε τα μούτρα τους.

Όλοι μαζί να διεκδικήσουμε:

• Συλλογικές συμβάσεις εργασίας και αυξήσεις

• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους

• Δημόσια και δωρεάν Υγεία για όλους

• Δημόσια και δωρεάν Παιδεία για όλους

• Πάγωμα όλων των δανείων

• Καμία κατάσχεση ακινήτου, ειδικά όταν πρόκειται για Α κατοικία, αγροτική καλλιέργεια κλπ.

• Καμία αύξηση στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς

• Κατάργηση των διοδίων

• Κατάργηση του Φ.Π.Α. στα είδη λαϊκής κατανάλωσης

Να μην νομιμοποιήσουμε την πολιτική τους. Να μην κάνουμε την ανταγωνιστικότητά τους δική μας υπόθεση. Το παραμύθι ότι, αν αυξήσουν αυτοί τα κέρδη τους θα φάμε όλοι ψωμάκι, έχει χρεοκοπήσει. Η ανάπτυξη τα προηγούμενα χρόνια έφερε τεράστια κέρδη γι’ αυτούς και τεράστια φτώχεια για μας. Μας θέλουν και φτηνούς και σκυμμένους.

Μη χάνεις άλλο χρόνο. Τα μέτρα δεν είναι προσωρινά έρχονται αλλεπάλληλα πακέτα μέτρων. Για να υπάρξει αποτελεσματική άμυνα και να εξασφαλιστεί σχέδιο νικηφόρας αντεπίθεσης από τους εργαζόμενους, χρειάζεται ισχυρή οργάνωση και ενιαίο μέτωπο απέναντι στα μονοπώλια, στις κυβερνήσεις τους, στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό. Μπορούμε να επιβάλλουμε το δίκιο μας. Ανυπακοή και απειθαρχία στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Από τη Διοίκηση

Μάρτιος 2011